Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΦΟΒΑΤΑΙ...ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ ;;

Μειοψηφίες

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης, που κυριάρχησε και στη Βουλή, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις, ήταν αυτό περί «ταλαιπωρίας της πλειοψηφίας από τις μειοψηφίες».

 Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν νομοθετούσε τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος. 

Η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι εμφανής. Οι βιομήχανοι, οι κλινικάρχες, οι μεγαλέμποροι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, η αστική τάξη δηλαδή, είναι η πραγματική μειοψηφία, που ζει παρασιτικά από τον πλούτο που παράγει η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία, στις μεταφορές, στα σούπερ μάρκετ. 

Τα εκατομμύρια εργατικά χέρια, και όχι τα κεφάλαια των επενδυτών, είναι αυτά που δίνουν ζωή στις μηχανές, στα εργοστάσια, στα καράβια, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. 

Οπως έδειξε και η πανδημία, χωρίς αυτούς δεν κινείται κυριολεκτικά τίποτα. Κι όμως, την ίδια στιγμή οι εργατοϋπάλληλοι γνωρίζουν την απογείωση της εκμετάλλευσης και την ανασφάλεια, καταδικάζονται σε νέες θυσίες. Αυτή η πραγματική μειοψηφία, λοιπόν, τρέμει στην ιδέα ότι η πλειοψηφία θα συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή τη δύναμή της και θα τους πάρει αμπάριζα. Γι' αυτό παίρνουν μέτρα απαγορεύσεων και καταστολής, συκοφάντησης και χτυπήματος του κινήματος ακόμα και με προβοκάτσιες. 

Το σύνθημα όμως της μεγάλης κινητοποίησης των συνδικάτων στο Σύνταγμα, την περασμένη Πέμπτη, δεν χωράει καμία αμφισβήτηση: «Τέρμα πια στη σύγχρονη σκλαβιά, κι αυτός ο νόμος θα μείνει στα χαρτιά»!



Δύο στα δύο


Σε ραδιοφωνική συνέντευξη ανήμερα της ψήφισης του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ έσταξε χολή για το οργανωμένο ταξικό κίνημα, δίνοντας τροφή στην κυβέρνηση, που βάζει στο στόχαστρο τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, αξιοποιώντας και τους διάφορους προβοκατόρικους μηχανισμούς για να επιβάλει νέους περιορισμούς και απαγορεύσεις στις διαδηλώσεις. Στην επισήμανση του δημοσιογράφου ότι «δεν θα γίνουν μπράβοι οι εργαζόμενοι» στις πορείες, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ απάντησε: «Συμφωνώ! Μπορεί ορισμένες οργανώσεις, μπορώ να πω πολιτικοσυνδικαλιστικές, κομματικές μάλλον, να είχαν τη δυνατότητα περιφρούρησης, έχοντας ορισμένα - έτσι που λέμε - τορναρισμένα κοντόξυλα κ.ο.κ. Εμείς δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τέτοιες μεθόδους και ήμασταν εντελώς στο έλεος των τυχόν μπαχαλάκηδων». Ολη η βρωμιά σε πέντε λέξεις... Ζωντανές συνδικαλιστικές οργανώσεις, με χιλιάδες μέλη και καθημερινή δράση για τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων, βαφτίζονται από τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ «κομματικές», για να τις απαξιώσει και να τις συκοφαντήσει. Τους προσδίδει μάλιστα και χαρακτηριστικά «μπράβων», με «μεθόδους» ξένες προς το συνδικαλιστικό κίνημα. Πραγματικά, η κυβέρνηση θα πρέπει να αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση, επειδή σ' αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, όπου η κατακραυγή για τον νόμο ενάντια στις διαδηλώσεις είναι καθολική, έχει στο πλευρό της τους προέδρους των δύο τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, να σιγοντάρουν τις άθλιες μεθοδεύσεις της: Ο μεν της ΓΣΕΕ να ζητάει επέκταση του αντιδραστικού νόμου και στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού κινήματος, ο δε της ΑΔΕΔΥ να πετάει λάσπη στο οργανωμένο ταξικό κίνημα, ενάντια στο οποίο στρέφεται κι αυτός ο νόμος.

Τεχνάσματα...


Για να υπερασπιστούν τον νόμο για τις διαδηλώσεις, στελέχη της ΝΔ πέρασαν σε άλλα επίπεδα αντικομμουνισμού. 

Αναρωτιούνται, τάχα «αθώα», τι θα γινόταν αν κάποιος διαδήλωνε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Σε μια εφημερίδα μάλιστα του χώρου, γράφτηκε ότι οι Σοβιετικοί αντιμετώπισαν με καταστολή τις «λαϊκές διαδηλώσεις» σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία», το 1956 και το 1968, αντίστοιχα, κι ότι με τις σημερινές αναλογίες θα ήταν σαν η ελληνική κυβέρνηση να ζητάει την επέμβαση του ΝΑΤΟ για να καταστείλει τον λαό, πράγμα που δεν το κάνει, οπότε και ευχαριστημένοι να είμαστε! 

Πρόκειται για προπαγανδιστικό τέχνασμα... 

Κατ' αρχάς, όταν προσπάθησε η ελληνική αστική τάξη να αντιμετωπίσει το λαϊκό κίνημα από το 1944 μέχρι το 1949, χρειάστηκε την υπέρογκη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια των συμμάχων της Βρετανών και Αμερικανών, αλλά και την άμεση στρατιωτική επέμβασή τους για να τη «βγάλει καθαρή».

 Ας μη μιλάνε λοιπόν. Δεύτερον, στην Τσεχοσλοβακία, στην Ουγγαρία και όπου αλλού, ήταν η ταξική πάλη - την οποία η κυβέρνηση θέλει με νόμο να περιορίσει ή και να καταργήσει - που διεξαγόταν και μάλιστα σκληρά. 

Κρινόταν το προς τα πού θα πάνε αυτές οι χώρες, αν θα γυρίσουν στον καπιταλισμό, ή θα συνεχίσουν προς το δρόμο του σοσιαλισμού. Λαϊκή κινητοποίηση υπήρξε και μάλιστα μαζική και από όσους πάλεψαν για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής εξουσίας και συγκρούστηκαν με αυτούς που επιδίωκαν την επιστροφή στον καπιταλισμό. 

Σε αυτήν τη σύγκρουση οι δυνάμεις που πάλευαν για την αντεπανάσταση στηρίχτηκαν ολόπλευρα στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά από ΗΠΑ, Δυτική Γερμανία, ΝΑΤΟ κ.λπ. και όσοι υπεράσπιζαν τη σοσιαλιστική εξουσία από ΕΣΣΔ και Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Απλά και καθαρά πράγματα...

Κλόουν

Μετά τις χυδαίες προβοκάτσιες της «Αυγής» για τον Καλογρίτσα και τη σχέση του με το ΚΚΕ, ήρθαν και οι κρυάδες. Αντί οι «ανανεωτικοί» να κοιταχτούν στον καθρέφτη για όλα τα φυντάνια που ανέθρεψαν, από τα γεννοφάσκια τους ακόμα, την περίοδο που επεδίωξαν να διαλύσουν το ΚΚΕ, προσπαθούν να δημιουργήσουν βρώμικους συνειρμούς με γελοία τεχνάσματα. 

Ετσι, εν είδει ...αστείου, η «Αυγή» επιχείρησε την Πέμπτη να στήσει ένα λογοπαίγνιο με το CCCP (ΕΣΣΔ) και το CCC, που είναι η επωνυμία της εταιρείας μέσω της οποίας ο Καλογρίτσας φέρεται να πήρε τα εμβάσματα για τις εταιρείες του. Σύμφωνα με την «Αυγή», «είναι προφανής ο λόγος της εμπλοκής του Χρ. Καλογρίτσα με την εταιρεία CCC, από κεκτημένη ταχύτητα, λόγω ιστορικής διαδρομής, μπερδεύτηκε με τα γνωστά του αρχικά CCCP».

 Οι «μπροστινοί» του συστήματος, που δεν υπάρχει «δουλειά» του Καλογρίτσα και άλλων την οποία να μην υπηρέτησαν με συνέπεια και αποφασιστικότητα, ήρθε η ώρα να γίνουν και ολίγον «κλόουν», για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Εμείς πάλι θα θυμίσουμε ότι ο συγκεκριμένος έχει τόση σχέση με τη Σοβιετική Ενωση και τον κομμουνισμό, όση έχουν και οι ΣΥΡΙΖΑίοι, που νταραβερίζονταν μαζί του... Οπότε η λασπουριά επιστρέφεται.


Σάββατο 11 Ιούλη

1832 Γεννιέται ο Χαρίλαος Τρικούπης, 7 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1941 Πεθαίνει ο Αρθουρ Εβανς, ο Βρετανός αρχαιολόγος που ανακάλυψε την Κνωσό.

1949 Η Γιουγκοσλαβία κλείνει τα σύνορά της με την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης σε άρθρο του με τίτλο «Το στιλέτο του Τίτο χτυπά πισώπλατα τη Λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα» καταγγέλλει ανοιχτά τη στάση της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας.

1962 Ψηφίζεται επί της αρχής το νομοσχέδιο για την κατάργηση των έκτακτων μέτρων της περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου. Η ΕΔΑ και η Ενωση Κέντρου το καταψηφίζουν - η τελευταία με τον ισχυρισμό ότι το νομοσχέδιο στρέφεται εναντίον της.

1964 Πεθαίνει ο Μορίς Τορέζ, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

1972 Η Κούβα γίνεται πλήρες μέλος του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας (ΚΟΜΕΚΟΝ) και η πρώτη λατινοαμερικανική χώρα που εντάσσεται επισήμως στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

1983 Τα στρατεύματα του δικτάτορα της Χιλής στρατηγού Πινοσέτ καταλαμβάνουν το Σαντιάγκο, προκειμένου να αποτρέψουν την εξέγερση που πυροδοτεί η τρίτη μέρα διαμαρτυρίας του λαού.
Κυριακή 12 Ιούλη

1904 Γεννιέται ο μεγάλος Χιλιανός κομμουνιστής ποιητής Πάμπλο Νερούντα (τιμημένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971).

1906 Ο Αλφρεντ Ντρέιφους, Γάλλος αξιωματικός Πυροβολικού εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος είχε κατηγορηθεί άδικα για προδοσία, παίρνει τελικά χάρη και επιστρέφει στο σύνταγμά του με το βαθμό του.

1920 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Γ. Γουίλσον εγκαινιάζει και επίσημα πια την 77 χλμ. μήκους Διώρυγα του Παναμά, η οποία βρισκόταν σε λειτουργία από το 1914. Σχεδόν 5.600 εργάτες πέθαναν κατά τη δεκαετή κατασκευή της Διώρυγας.

1941 Η Σοβιετική Ενωση και η Βρετανία υπογράφουν στη Μόσχα συμφωνία για κοινή δράση στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας.

1943 Τα σοβιετικά στρατεύματα περνούν στην αντεπίθεση στο Κουρσκ. Μεταξύ άλλων, η μάχη του Κουρσκ αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αναμέτρηση αρμάτων μάχης στον κόσμο, με πάνω από 8.000 τανκ (και από τις δύο πλευρές) να παρατάσσονται στο πεδίο της μάχης.

1946 Με ανακοίνωσή του, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδες ενάντια στο μέλος της ΚΕ Μ. Πορφυρογέννη στο σπίτι του. Από τύχη γλίτωσαν, τόσο ο Μ. Πορφυρογέννης όσο και η οικογένειά του.

1948 Καταφθάνουν στο μέτωπο της Β. Πίνδου ο βασιλιάς Παύλος και ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ, με σκοπό να εξυψώσουν το πεσμένο ηθικό του κυβερνητικού στρατού. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με προκήρυξή του προς τους μαχητές και της μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού, τους καλεί να εντείνουν την πολεμική τους δράση σ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας.

Σάββατο 11 Ιούλη 2020 - Κυριακή 12 Ιούλη 2020

Αποκαλύπτεται Τι Φοβούνται...

Νύχι...

Ενα από τα επιχειρήματα που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα σχετικά με τον νόμο - έκτρωμα για τις διαδηλώσεις, είναι ότι «τα ίδια γίνονται και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο». 

Αλήθεια, όμως, τι γίνεται σε όλο τον κόσμο; Μια «γεύση» δίνει έκθεση του ΟΗΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων απ' όταν τέθηκε σε ισχύ το άρθρο του Οργανισμού «για την ελευθερία των συναθροίσεων και του συνεταιρίζεσθαι». Σύμφωνα με την έκθεση, που κατά τα άλλα εξαντλείται σε διαπιστώσεις για την αυξανόμενη φτώχεια, τις ανισότητες, τους πολέμους κ.ο.κ., το 2019 ήταν το 14ο συνεχόμενο έτος υποχώρησης της ελευθερίας παγκοσμίως. 

Την τελευταία μάλιστα δεκαετία, οι ελευθερίες της συγκέντρωσης, της ειρηνικής συνάθροισης και της έκφρασης έχουν υποστεί οπισθοδρόμηση σε ολόκληρο τον κόσμο και το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες όπου καταργήθηκαν οι ελευθερίες του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι και της έκφρασης! 

Η έρευνα τονίζει μάλιστα πως η μείωση των δημόσιων ελευθεριών αντικατοπτρίζεται στην αύξηση των περιορισμών στις συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο, με την έγκριση νόμων που σχετίζονται με την «εθνική ασφάλεια», την αντιτρομοκρατική και δημόσια τάξη, την ποινικοποίηση της ειρηνικής διαμαρτυρίας, την αδιάκριτη και υπερβολική χρήση βίας και την καταστολή ειρηνικών διαμαρτυριών, τα εμπόδια στη χρηματοδότηση, τη στοχοποίηση και τις επιθέσεις σε φορείς, τη λογοκρισία και την επιτήρηση του ψηφιακού χώρου.

... κρέας

Ολα τα παραπάνω μπορεί να τα συναντήσει κανείς αυτούσια στο νομοθετικό έκτρωμα που κατέθεσε η κυβέρνηση και στα όσα νομοθέτησαν και εφάρμοσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να βάλει στον «πάγο» το δικαίωμα στην απεργία, μετατρέποντας σε «ιδιώνυμο» αδίκημα τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς κ.ο.κ. 

Οπως βέβαια όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται αυτούσια και στις κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία σπεύδει να θωρακίσει σε όλα τα επίπεδα την εξουσία του κεφαλαίου, ανάγοντας ευθέως σε «κίνδυνο» τις «λαϊκές διαμαρτυρίες», στήνοντας μηχανισμούς για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», όπως αυτούς που «εγκαινιάζει» το κυβερνητικό τερατούργημα. 

Επιβεβαιώνεται «πανηγυρικά» πως η αντιλαϊκή πολιτική σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής και της προσπάθειας να μπει στο «γύψο» το λαϊκό κίνημα. Κι όσο γι' αυτό, η κυβέρνηση πράγματι κάθε άλλο παρά «πρωτοτυπεί».

Περιβόλι

Ο διάλογος Χρυσοχοΐδη - Ραγκούση την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή ήταν αποκαλυπτικός. 

Ο τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ότι ο νόμος που έφερε η κυβέρνηση για τις διαδηλώσεις, είναι μεταφορά στη δημοτική χουντικών διατάξεων που είχαν γραφτεί στην καθαρεύουσα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη υπερασπίστηκε το νομοσχέδιο ως εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για το «συνέρχεσθαι», απαντώντας ότι «μέχρι σήμερα, αυτό που ισχύει είναι χουντικοί νόμοι και βασιλικά διατάγματα, που κι εσείς (με αυτά) απαγορεύατε συγκεντρώσεις...». 

Για να απαντήσει ξανά με τη σειρά του ο Ραγκούσης ότι οι περιπτώσεις απαγόρευσης συγκεντρώσεων στα Εξάρχεια ή λόγω επισκέψεων ξένων ηγετών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκαν σε χουντικούς νόμους, αλλά σε Προεδρικό Διάταγμα του 1991, ενώ η δυνατότητα της αστυνομίας να περιορίζει μικρές ομάδες διαδηλωτών στο πεζοδρόμιο βασίστηκε σε Προεδρικό Διάταγμα του 2013. 

Για όποιον δεν το κατάλαβε, είτε με χουντικά διατάγματα είτε με «δημοκρατικούς» νόμους, το κράτος και οι κυβερνήσεις του διαθέτουν μεγάλη γκάμα εργαλείων για να απαγορεύσουν μια διαδήλωση ή να επιβάλουν παραλυτικούς περιορισμούς. Τα ίδια έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα λέει με θράσος ότι τουλάχιστον αυτός δεν χρησιμοποιούσε χουντικές διατάξεις για να απαγορεύει συγκεντρώσεις, τις οποίες όμως δεν κατάργησε κιόλας όσο ήταν κυβέρνηση! Πραγματικό περιβόλι και πάνω απ' όλα διδακτική για το λαό η αντιπαράθεσή τους για το νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης.

Ολο και πιο μόνιμα

Παράταση στην παράταση και με πρόσχημα την πανδημία, τα περισσότερα από τα «έκτακτα» μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, που ανατρέπουν εργασιακές σχέσεις και μισθούς, γίνονται όλο και πιο μόνιμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τηλεργασία, που η γενίκευσή της προβλεπόταν ήδη από τις πρώτες ΠΝΠ, στις αρχές του Μάρτη. Αν και πέρασαν από τότε τέσσερις ολόκληροι μήνες και οι περιορισμοί στην κυκλοφορία έχουν πλέον αρθεί, η κυβέρνηση δίνει νέα παράταση μέχρι τις 31 Ιούλη στη δυνατότητα που έχει η εργοδοσία να επιβάλλει μονομερώς την τηλεργασία στον εργαζόμενο. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι η εργοδοσία εκτίμησε δεόντως τα «οφέλη» της τηλεργασίας, όπως η αύξηση της παραγωγικότητας, η πλήρης κατάργηση των ορίων ανάμεσα στον εργάσιμο και τον μη εργάσιμο χρόνο, η απομόνωση του εργαζόμενου από τον εργασιακό του χώρο, όπου μπορεί να ασκεί και συνδικαλιστική δραστηριότητα και άλλα πολλά, που για τον εργαζόμενο μεταφράζονται σε νέες απώλειες και μεγαλύτερη εκμετάλλευση. 

Αντίστοιχα, πυκνώνουν οι καταγγελίες ότι η μετάθεση στην καταβολή του Δώρου Πάσχα για το καλοκαίρι άνοιξε το δρόμο για να μην το καταβάλουν καθόλου οι εταιρείες ή να το παζαρέψουν με το επίδομα άδειας, που επίσης δικαιούνται όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Με τούτα και με τα άλλα, η «επόμενη μέρα» για τους εργαζόμενους, στον απόηχο του πρώτου κύματος της πανδημίας και ενώ η κρίση δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια της, είναι εδώ, επιβεβαιώνοντας ότι χρειάζονται οργάνωση και καθημερινός αγώνας για να μην πληρώσουν τα σπασμένα του κεφαλαίου οι εργαζόμενοι και ο λαός.

ριζοσπάστης